Eng katta sehr ertagi bolalar uchun

Bir sehrgar bo’lgan ekan. Uning qo’lidan hamma ish kelar ekan. Istasa, tap-taqir cho’l o’rnida dengiz yarata olar ekan. Yalang joyda qasr paydo qilish ham uning uchun arzimagan yumush ekan.

Ammo bu ishlaridan sehrgarning ko’ngli to’lmas ekan.Kunlarning birida u odamlarning baxt haqidagi fikrlarini bilmoqchi bo’libdi.

Axir ular sehrgarlikdan bexabar bo’lsalar ham baxtli yashashar ekanlar-da! Sehrgar yo’lida yelkasiga o’g’ir qop ortmoqlagan o’tkinchini uchratib qolibdi.

Quyonchaning uychasi ertagi bolalar uchun

— Zildaymi? — so’rabdi sehrgar.

— Zilday bo’lganda-chi!- debdi yo’lovchi.

— Istasang, yukingni yengillatib beraman. Ter ham to’kmaysan, mashaqqat ham chekmaysan, yumushing osongina amalga oshadi, — debdi sehrgar.

— Yo’q, menga bunaqa ko’makning keragi yo’q, — debdi yuk ko’targan yo’lovchi.
Sehrgar yo’lovchining javobidan hayron bo’libdi:

— Axir, qop judayam og’ir deyapsan-ku!

— Shunday bo’lmasa bo’lmaydi! — debdi yo’lovchi.

— Hamma narsa osongina bitaversa, nimadan sevinib, nimadan xursand bo’laman?
Gaping rost, — debdi sehrgar. — Mana mening qo’limdan hamma ish keladi, ammo sira quvona olmayman.

— Uy ham qura olasanmi? — so’rabdi yo’lovchi ishonqiramay.

Tulkining jazosi ertagi bolalar uchun

Sehrgar javob berish o’rniga qo’lini yengilgina silkitibdi, shu onda ularning yonida mo’risidan pag’a-pag’a tutun burqsib turgan uy paydo bo’libdi.

— Qoyil! — debdi yo’lovchi entikib, keyin qo’shib qo’yibdi:

— Bunaqa uyni… o’z qo’ling bilan qurganigga ne yetsin…

— Sen haqiqatan ham baxtlimisan? — so’rabdi sehrgar.

— Qopni manziliga olib borsam, mendan baxtli odam bo’lmaydi, — javob beribdi yo’lovchi.

— Uni manziliga men eltisha qolay bo’lmasa, — debdi sehrgar va qopni yelkasiga ortmoqlab olibdi.
Manzil olis ekan. Ular ketaveribdilar, ketaveribdilar.

— Hali uzoqmi? — so’rabdi terga bota boshlagan sehrgar.

— Uzoq, — javob beribdi qop egasi.

— Dam olsakmikan? — so’rabdi sehrgar hansirab.

Tuz qadri ertagi bolalar uchun

— Yahshisi, yo’ldan qolmaganimiz ma’qul, — debdi unga javoban yo’lovchi. — Yo’qsa quvonchimiz tez tarqab ketadi.

Ular, nihoyat, manziliga yetib kelibdilar.

— Keldik, — debdi yo’lovchi sehrgarga.

Sehrgar qopni yelkasidan tushiribdi, u horib-charchagan bo’lsa ham, yuzida tabassum o’ynab, yerga yotib olibdi.

— Ha! — debdi sehrgar peshonasidagi marjon-marjon terlarini artar ekan. — Baxt nimaligini angladim, buning uchun senga katta rahmat, birodar.

— Beminnat yordaming uchun senga ham tashakkur! — debdi yo’lovchi.

Sehrgar o’sha kundan boshlab jodu ishlarini butunlay yig’ishtiribdi. O’z qo’li, o’z mehnati bilan uy qura boshlabdi.Quyosh chiqmasidan burun bog’ga yo’l oladigan, dalalarga suv taraydigan bo’libdi.

Piyozvoy nega xomush? ertagi bolalar uchun

Hozir boshqalar ushbu maqolani o‘qimoqda